prof. dr hab. inż. Marcin Pietrzykowski
Kierownik Katedry Inżynierii Ekologicznej i Hydrologii Leśnej, profesor nauk leśnych (doktorat 2005, habilitacja 2011, tytuł profesora 2016). Stypendysta fundacji Fulbrighta, laureat europejskiej nagrody Cultura Prize Fundacji Alfreda Toepfera, którą otrzymał w roku 2015 na Uniwersytecie w Getyndze za wkład w badania problematyki środowiska i rozwoju terenów ruderalnych. Specjalizuje się w ekologii lasu i restytucji ekosystemów leśnych, a także rekultywacji i remediacji terenów poprzemysłowych. Autor ponad 180 prac twórczych, kilkunastu rozdziałów w książkach i monografiach oraz autor i redaktor kilku książek, w tym wydanych przez wydawnictwa Springer i Elsevier. Twórca patentów i autor wdrożeń w zakresie rekultywacji i remediacji gruntów poprzemysłowych. Wykładowca i dziekan Wydziału Leśnego UR w Krakowie w latach 2016-2024. Współpracuje z ośrodkami czeskimi, amerykańskimi, niemieckimi, chińskimi, indyjskimi i innymi. Wielokrotnie głosił referaty na licznych konferencjach międzynarodowych i krajowych, a także odbył szereg podróży zawodowych i współorganizował ekspedycje naukowe, w tym do najdalszych zakątków Syberii. Członek Komitetu Nauk Leśnych i Drzewnych Polskiej Akademii Nauk, Polskiej Akademii Umiejętności, Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego i American Society of Reclamation Science. Prowadzi wykłady z Inżynierii ekologicznej, Ekologii lasu, Rekultywacji, Geochemii i Ochrony środowiska. 

Ewa Błońska profesor nauk leśnych (doktorat 2009, habilitacja 2016, tytuł profesora 2021). Prowadzi badania dotyczące poznania mechanizmów odpowiedzialnych za dynamikę uwalniania podstawowych biogenów z rozkładającego się drewna martwych drzew w ekosystemach leśnych oraz badania nad wpływem zaburzeń oraz czynników antropogenicznych na właściwości gleb leśnych. Autorka ponad 150 prac naukowych, współautorka kilku książek. Odbyła pięć staży naukowych. Stypendystka fundacji Stapledon Memorial Trust UK. Brała czynny udział w ponad 50 konferencjach naukowych, z których większość miała charakter międzynarodowy. Kierownik 9 tematów badawczych finansowanych przez NCN, Lasy Państwowe, Unię Europejską, NFOŚiGW oraz Uniwersytet Rolniczy im. H. Kołłątaja w Krakowie. W 12 projektach finansowanych przez KBN, NCN, Polsko-Norweski Fundusz Badań Naukowych oraz Lasy Państwowe była głównym wykonawcą. Główny wykonawca Ekspozycji Muzeum Gleb UR w Krakowie. Kilkukrotnie otrzymała nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za osiągnięcia dydaktyczne. Członek Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego oraz Polskiego Towarzystwa Leśnego. 

Jarosław Lasota profesor nauk leśnych (doktorat 2003, habilitacja 2014, tytuł profesora 2022). Prowadzi badania dotyczące zagadnień poświęconych charakterystyce warunków siedliskowych zróżnicowanych fitocenoz, doskonaleniu kryteriów oceny i wyróżniania siedlisk leśnych oraz określeniu relacji pomiędzy właściwościami gleb a produkcyjnością i stanem siedlisk leśnych. Jest jednym z głównych twórców waloryzacji siedlisk leśnych na podstawie Siedliskowego Indeksu Glebowego. Uczestniczył w pracach zespołu, który opracował i wdrożył do Instrukcji Urządzania Lasu Siedliskowy Indeks Glebowy.  Autor ponad 150 prac naukowych, współautor kilku książek. Odbył cztery staże naukowe. Brał czynny udział w ponad 40 konferencjach naukowych, z których większość miała charakter międzynarodowy. Jest kierownikiem tematów badawczych finansowanych przez NCN, Lasy Państwowe, Unię Europejską, NFOŚiGW oraz Uniwersytet Rolniczy im. H. Kołłątaja w Krakowie. W projektach finansowanych przez KBN, NCN, Polsko-Norweski Fundusz Badań Naukowych oraz Lasy Państwowe był głównym wykonawcą. Główny wykonawca Ekspozycji Muzeum Gleb UR w Krakowie. Otrzymał nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za osiągnięcia dydaktyczne.  Członek Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego oraz Polskiego Towarzystwa Leśnego.

prof. dr hab. Edward Pierzgalski Profesor nauk rolniczych w specjalności inżynieria środowiska. W okresie 1968 - 2014 był zatrudniony w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego na stanowiskach naukowo-dydaktycznych (od asystenta do profesora zwyczajnego). W SGGW pełnił funkcje dziekana Wydziału Inżynierii Środowiska i Melioracji (1990 - 1993), prorektora d/s dydaktyki (1993 -1996) oraz kierownika Katedry Kształtowania Środowiska (2007 - 2011). W okresie od 1999 do 2018 roku był zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku profesora w Instytucie Badawczym Leśnictwa (IBL) pełniąc m.in. funkcję kierownika Samodzielnej Pracowni Gospodarki Wodnej. Zainteresowania badawcze prof. dr hab. Edwarda Pierzgalskiego dotyczą wpływu czynników antropogenicznych na dynamikę zmian zasobów wodnych, kształtowania i ochrony zasobów wodnych w obszarach wiejskich, a także metod regulacji stosunków wodnych w glebach na użytkach rolnych i w lasach. W okresie zatrudnienia w IBL kierował kilkunastoma tematami badawczymi zleconymi przez Dyrekcję Generalną Lasów Państwowych, w tym tematem p.t. :”Metodyczne podstawy opracowania i wdrażania planu gospodarowania zasobami wodnymi w lasach nizinnych w skali nadleśnictwa” realizowanym w okresie 2014 - 2017.

Prof. dr hab. inż. Andrzej Czerniak - Główne kierunki działalności naukowej w ramach dyscypliny naukowej - nauki leśne to: kształtowanie infrastruktury leśnej, w tym wodnej, budownictwo drogowe i kubaturowe, ekoinżynieria, przejścia dla zwierząt, rekultywacja, techniczna ochrona środowiska, inwentaryzacje przyrodnicze, monitoring środowiska, oddziaływanie obiektów inżynieryjnych na środowisko, wpływ dróg na faunę. Badania zakończone wdrożeniami, patentami, wytycznymi dla gospodarki, monografiami naukowymi i dydaktycznymi.
Współautor operatów wodnych dla nadleśnictw. Redaktor książki „Gospodarowanie wodą w lesie” (rok wydania 2023).
Główne osiągnięcia to opracowanie i wdrożenie: nowych technologii, autor wytycznych i instrukcji z zakresu inżynierii leśnej. Organizator wielu konferencji, w tym Leśnego Kongresu Drogowego zrealizowanego pod patronatem honorowym Ministra Środowiska.
Współautor programów kształcenia dla różnych stopni i trybów studiów, w tym dla studiów podyplomowych. Liczba wypromowanych dyplomantów: inżynierów - 40; magistrów - 70; doktorów – 3. Autor nowych przedmiotów dla studentów

Pełnione funkcje

Ekspert Polskiej Komisji Akredytacyjnej
Prodziekan ds. Studiów na Wydziale Leśnym UPP w kadencjach: 2008-2012 i 2012-2016.j
Kierownik Katedry Inżynierii Leśnej w UPP od roku 2017 do chwili obecnej.j
Przewodniczący Rady Naukowej Dyscypliny Nauki Leśne pierwszej kadencji.j
Wiceprzewodniczący Zarządu SITLID/O w Poznaniu; od 2016 roku do chwili obecnej.

Informacja o posiadanym doświadczeniu w zakresie kształcenia

Etat naukowo-dydaktyczny (Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu, poprzednia nazwa Akademia Rolnicza w Poznaniu), okres doświadczenia - od 1 listopada 1987 ro do chwili obecnej. Prowadzone zajęcia: inżynieria leśna, inżynieria ekologiczna, hydrologia, projektowanie inżynierskie, przejścia dla zwierząt, infrastruktura łowiecka, seminaria, konwersatoria, wykłady na Studiach Doktoranckich.
Ukończony kurs pedagogiczny.

dr hab. Wiktor Kotowski, prof. UW – naukowiec, działacz społeczny i popularyzator wiedzy w zakresie ochrony i odtwarzania mokradeł. Absolwent Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego, stopień doktora uzyskał na Uniwersytecie Groningen (NL), a habilitację na rodzimym Wydziale Biologii UW, gdzie pracuje jako profesor uczelni. Współzałożyciel i członek Zarządu Centrum Ochrony Mokradeł oraz działacz międzynarodowych organizacji o podobnym profilu. Współautor ponad 80 publikacji naukowych oraz kilkudziesięciu artykułów prasowych i wystąpień medialnych. Laureat nagrody Popularyzator Nauki 2022 w kategorii naukowiec. Uważa, że odbudowa zdegradowanych mokradeł, w tym torfowisk osuszonych na cele rolnicze oraz bagiennych stref buforowych wzdłuż uregulowanych cieków, jest działaniem niezbędnym zarówno dla ograniczenia i spowolnienia kryzysu różnorodności biologicznej, jak i dla adaptacji gospodarki do zmian klimatu oraz ograniczenia skali tych zmian.  

dr hab. inż. Anna Klamerus-Iwan, prof. URK – posiada stopień naukowy doktora habilitowanego nauk leśnych (2019 r., doktorat 2010) w dyscyplinie leśnictwo, specjalność: hydrologia leśna. Podstawowy kierunek jej badań dotyczy określania pojemności wodnej elementów ekosystemu leśnego takich jak martwe drewno czy całe korony drzew. Oblicza zapas wody w glebach górskich i zmienionych antropogenicznie (miasta, hałdy pogórnicze). Jej badania wskazują jakie czynniki mogą potęgować a jakie przeciwdziałać wystąpieniu suszy oraz jakie drzewostany najlepiej poradzą sobie z mitygacją zanieczyszczeń i zmianami klimatu. Czynnie współpracuje z grupą badaczy w programie europejskim COST analizując zarówno przyczyny jak i skutki pożarów w lasach. Odbyła 3-miesięczny staż na Uniwersytecie w Leeds w Anglii, miesięczny w Uniwersytecie w Grenada w Hiszpanii i kilka krótkoterminowych pobytów badawczych i dydaktycznych w Niemczech i Włoszech. Współautorka ponad 50 artykułów naukowych oraz kilku rozdziałów w książkach i monografiach. Współorganizowała także sesje naukowe na takich konferencjach, jak American Geoscience Union, BioHydrology (Walencja) czy Terraenvision (Holandia). Współtwórczyni trzech patentów RP. Aktywnie uczestniczy w pracach licznych komisji dziekańskich i rektorskich oraz w Radzie Szkoły Doktorskiej. Ambasadorka programu “Dziewczyny do Nauki”. . 

dr hab. inż. Marek Pająk, prof. URK - (doktorat 2003, habilitacja 2019). Specjalizuje się w rekultywacji terenów poprzemysłowych oraz ekologii lasu, a w szczególności w relacjach zachodzących pomiędzy glebą a roślinami w ekosystemach leśnych silnie zanieczyszczonych pierwiastkami śladowymi. Jest autorem ponad 70 publikacji naukowych, kilkunastu rozdziałów w książkach i monografiach, a także autorem licznych projektów rekultywacji leśnej. Jest koordynatorem i wykładowcą przedmiotów: „Rekultywacja leśna” oraz „Projektowanie rekultywacji z elementami inżynierii ekologicznej” na Wydziale Leśnym UR w Krakowie. Współpracuje z krajowymi ośrodkami naukowymi oraz CzechGlobe – Global Change Research Institute of the Czech, gdzie odbył 3 miesięczny staż naukowy. Wielokrotnie głosił referaty na licznych konferencjach międzynarodowych i krajowych. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego oraz członkiem Zarządu Polskiego Towarzystwa Leśnego oddział w Krakowie.  

Maciej Pach, dr hab. inż. nauk leśnych o specjalności hodowla lasu, obecnie na stanowisku profesora uczelnianego. Prowadzi zajęcia z zakresu hodowli lasu w języku polskim i angielskim na studiach I i II stopnia dla studentów leśnictwa na Uniwersytecie Rolniczym w Krakowie oraz dla wielu studentów z uczelni zagranicznych. Współorganizator i wykładowca na intensywnych kursach w ramach programu ERASMUS+ dla studentów uczelni europejskich. Prowadził zajęcia w różnych uczelniach zagranicznych oraz wykładał na wielu studiach podyplomowych. Uhonorowany Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Autor i współautor ponad 100 publikacji naukowych i popularno-naukowych, rozdziałów książek, wystąpień konferencyjnych oraz innych opracowań z zakresu szeroko pojętej hodowli lasu. Aktywnie współpracuje z wieloma polskimi i zagranicznymi ośrodkami naukowymi. Wielokrotnie nagradzany przez JM Rektora Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie. Zaangażowany w działania na rzecz oceny jakości kształcenia na Wydziale Leśnym. Członek Komitetu Nauk Leśnych i Technologii Drewna Polskiej Akademii Nauk oraz Polskiego Towarzystwa Leśnego, pełniący funkcję Sekretarza Oddziału PTL w Krakowie. Prodziekan ds. Dydaktycznych i Studenckich na Wydziale Leśnym UR w Krakowie.

dr hab. inż. Andrzej Wałęga, prof. URK - Redaktor Naczelny Wydawnictw Naukowych. 

Dr hab. Andrzej Boczoń - Od 2019 r. zatrudniony na stanowisku profesora instytutu w Instytucie Badawczym Leśnictwa w Sękocinie Starym. W latach 2019-2022 kierownik Zakładu Ekologii Lasu IBL. Autor ponad 50 publikacji naukowych z zakresu gospodarki wodnej w lasach, modelowania obiegu wody w ekosystemach leśnych, wpływu zmian klimatu na warunki wodne w lasach, i inne. . Kierownik lub wykonawca ponad 50 projektów badawczych, badawczo-rozwojowych i edukacyjnych, oraz ponad 20 ekspertyz.
Prowadził zajęcia ze studentami z zakresu drenowania oraz melioracji terenów dolinowych na Wydziale Inżynierii i Kształtowania Środowiska SGGW. Wygłosił wykład „Potrzeby wodne drzew i drzewostanów” dla studentów Wydziału Geologii Uniwersytetu Warszawskiego.

Dr inż. EWA SŁOWIK - OPOKA - doktor nauk rolniczych w dyscyplinie kształtowanie środowiska, specjalność inżynieria rzeczna. Autorka oryginalnych prac twórczych, rozdziałów w monografiach a także twórca patentów. Podejmowana problematyka badawcza koncentruje się wokół hydrologii i inżynierii leśnej ze szczególnym uwzględnieniem hydromorfologii rzek i potoków górskich, roli rumoszu drzewnego w retencji korytowej, procesów erozyjnych zachodzących w zlewniach hydrologicznych oraz eksploatacji urządzeń melioracji wodnych. Posiada doświadczenie w realizacji prac terenowych i laboratoryjnych oraz projektów naukowo-badawczych, pełniąc funkcję zarówno kierownika, jak i wykonawcy. Współpracuje z naukowcami z polskich i zagranicznych ośrodków badawczych (Wielka Brytania, Węgry, USA, Chiny), również w ramach międzynarodowej akcji COST. Aktywność naukowa jest rozwijana poprzez realizację staży naukowych zagranicą (Wielka Brytania, USA) oraz czynny udział w międzynarodowych konferencjach naukowych. Koordynator kursów dydaktycznych oraz promotor licznych prac dyplomowych. Pełni funkcję opiekuna naukowego sekcji hydrologicznej, działającej w ramach Koła Naukowego Leśników UR w Krakowie. Członkini Stowarzyszenia Geomorfologów Polskich (SGP), The International Association of Geomorphologists (IAG), International Association of Hydrological Sciences (IAHS) oraz Rady Naukowo-Programowej Parku Technologicznego EkoEnergia-Woda-Bezpieczeństwo.  

Dr inż. Justyna Likus-Cieślik - adiunkt badawczo dydaktyczny. Stopień doktora nauk leśnych w specjalności rekultywacja terenów zdegradowanych i ekologia lasu uzyskała we wrześniu 2018 roku na podstawie rozprawy pt. „Wpływ podwyższonego stężenia siarki mineralnej na kształtowanie się właściwości gleb i roślinności na zrekultywowanych dla leśnictwa terenach po kopalni Jeziórko" zrealizowanej pod opieką prof. dr hab. inż. Marcina Pietrzykowskiego. Współautorka 26 publikacji w czasopismach naukowych, kilku rozdziałów w monografiach i współredaktor monografii naukowej. Bierze udział w licznych projektach i grantach realizowanych w katedrze. Była menagerem projektu Tracer, realizowanego na Uniwersytecie Rolniczym w ramach programu Horyzont 2020. Odbyła krótkoterminowy staż zagraniczny w instytucie Soil&Water Research Infrastructure, České Budějovice oraz Uniwersytecie Karola w Pradze, gdzie pracowała w laboratorium zdobywając wiedzę dotycząca właściwości mikrobiologicznych terenów poprzemysłowych. Na Wydziale Leśnym prowadzi zajęcia dydaktyczne w ramach przedmiotów: Ekologiczne Podstawy Hodowli Lasu, Rekultywacja Leśna, Ochrona Środowiska, Inżynieria Ekologiczna, Biogeochemia, Gleby Obszarów Zurbanizowanych. Zainteresowania badawcze związane są z funkcjonowaniem ekosystemów leśnych (chemizm gleb, wód, adaptacja roślin) w warunkach stresu środowiskowego powodowanego zanieczyszczeniami poprzemysłowymi.  

dr inż. Rafał Starzak - doktor nauk leśnych (doktorat 2006). Specjalizuje się w hydrologii i inżynierii leśnej. Jest autorem kilkunastu prac twórczych oraz sprawozdań i ekspertyz. Zainteresowania naukowe koncentrują się w trzech nurtach: (1) rozwijania przyrodniczych podstaw konstrukcji równań bilansu wodnego atmosfera-drzewostan-gleba wiążących dynamikę zapasu wody glebowej ze zmiennością cech biometrycznych drzewostanu; (2) ocenie wpływu charakterystyk lasu na odpływ wody ze zlewni hydrologicznych, w szczególności badanie ilościowe związków między zdolnością retencyjną lasu a cechami środowiska geograficznego w ujęciu czasowym i przestrzennym; (3) relacjami między infrastrukturą inżynieryjną w lasach a zdolnością retencyjną terenów leśnych. Posiada bogate doświadczenie w organizowaniu i prowadzeniu terenowych prac badawczych, w tym związanych z funkcjonowaniem leśnej zlewni doświadczalnej. Kompetencje nabywał jako główny wykonawca w projektach naukowych oraz jako kierownik projektu badawczego realizowanego na zlecenie Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych. Jest wykładowcą Wydziału Leśnego Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie. Jest koordynatorem przedmiotów i opiekunem sekcji studenckiego koła naukowego. Laureat nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za działalność dydaktyczną. Wielokrotnie głosił referaty na konferencjach międzynarodowych i krajowych. Członek Polskiego Towarzystwa Leśnego i Stowarzyszenia Hydrologów Polskich. Prowadzi wykłady i ćwiczenia z Hydrologii leśnej i urządzeń wodno-melioracyjnych, Hydroekologii, Retencyjnych właściwości środowiska leśnego, Geodezji leśnej i Budownictwa drogowego w leśnictwie.  

dr inż. Marek Ksepko - jest typologiem, gleboznawcą, hydrologiem, specjalistą w zakresie baz danych, analizy geostatystycznej, teledetekcji i szeroko rozumianego GIS. Posiada wieloletnie doświadczenie w opracowywaniu planów urządzenia lasu w Polsce i na Litwie, ekspertyz glebowych, siedliskowych i hydrologicznych. Specjalizuje się w teledetekcyjnych badaniach środowiska leśnego, zwłaszcza z wykorzystaniem skanowania laserowego oraz badaniach ornitologicznych za pomocą radarów. Jest autorem i współautorem ponad 30 publikacji naukowych i ponad 100 wystąpień konferencyjnych z zakresu planowania urządzania lasu, teledetekcji, hydrologii leśnej, ochrony środowiska, GIS i kartografii historycznej. Jako współautor aktualnej Instrukcji Urządzania Lasu odpowiadał za jej część dotyczącą planowania hydrologicznego.

dr inż. Michał Wróbel - od roku 2003 zatrudniony w Instytucie Badawczym Leśnictwa, obecnie w Zakładzie Ekologii Lasu. W 2017 roku obroniony doktorat nauk rolniczych w dyscyplinie: ochrona i kształtowanie środowiska na Wydziale Budownictwa i Inżynierii Środowiska SGGW w Warszawie. Obecnie na stanowisku adiunkta.

Główne kierunki badań:

• metody zwiększania retencji wodnej i gospodarowania zasobami wodnymi w lasach,
• monitorowanie zmian zasobów wodnych w lasach,
• zarządzanie populacją bobra europejskiego i interakcja z człowiekiem.

Uczestnik ponad 40 naukowych seminariów i konferencji krajowych jak i zagranicznych, w tym międzynarodowe sympozja na temat bobrów. Współorganizator cyklu konferencji „Las i Woda”. Współwykonawca w ponad 50 projektach badawczych finansowanych ze źródeł zagranicznych i krajowych. Autor lub współautor ponad 40 prac naukowych.

Katarzyna Baran-Gurgul  - doktor inżynierii środowiska w Katedrze Geoinżynierii i Gospodarki Wodnej na Wydziale Inżynierii Środowiska i Energetyki Politechniki Krakowskiej.
Do 2013 roku jej działalność naukowo-badawcza dotyczyła mechaniki płynów i hydrauliki, a ostatnio zajmuje się zastosowaniem statystyki (głównie w hydrologii).
Dotychczas prowadziła zajęcia z zakresu: statystyki, mechaniki płynów, hydrauliki stosowanej oraz ochrony własności intelektualnej na różnych kierunkach studiów na WIŚiE i WIL PK.

Katarzyna Łapińska -  Absolwentka Akademii Rolniczej we Wrocławiu na kierunku ochrona środowiska. Od 2006 r. zawodowo związana z administracją publiczną realizując zadania dotyczące ochrony przyrody – w latach 2006 – 2008 jako pracownik Dolnośląskiego Urzędu Wojewódzkiego, od powstania w 2008 roku Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska we Wrocławiu jako Naczelnik Wydziału Ochrony Przyrody i Obszarów Natura 2000, od 2017 r. jako zastępca Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska we Wrocławiu, Regionalna Konserwator Przyrody, a od 2024 r. jako Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska we Wrocławiu.

Paweł Szczygieł  - mgr inż. leśnik. Absolwent Technikum Leśnego w Starym Sączu następnie Wydziału Leśnego Akademii Rolniczej w Krakowie. Ukończył liczne kursy i szkolenia oraz studia podyplomowe: z pedagogiki na Akademii Pedagogicznej w Krakowie; z wyceny nieruchomości na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie; z gospodarki łowieckiej i ochrony zwierząt na Uniwersytecie Rolniczym w Krakowie oraz Master of Business Administration na Wyższej Szkole Biznesu NLU w Nowym Sączu. Od blisko 30 lat pracą zawodową związany z Lasami Państwowymi, gdzie przeszedł kolejno wszystkie szczeble stanowisk: stażysta, podleśniczy, specjalista Służby Leśnej, inżynier nadzoru, inspektor Lasów Państwowych, przez blisko 14 lat nadleśniczy Nadleśnictwa Stary Sącz, zastępca dyrektora ds. gospodarki leśnej oraz dyrektor RDLP w Krakowie. Był również nauczycielem przedmiotów zawodowych i praktycznej nauki zawodu w Technikum Leśnym i Policealnym Studium Leśnym w Starym Sączu. Jest członkiem PZŁ i SITLiD oraz v-ce prezesem zarządu Sądeckiej Rady Federacji Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych NOT w Nowym Sączu. Jest członkiem Zarządu Oddziału Polskiego Towarzystwa Leśnego w Krakowie. Na mocy Zarządzeń Ministra Klimatu i Środowiska obecnie jest członkiem Rady Naukowej: Gorczańskiego, Tatrzańskiego, Ojcowskiego i Magurskiego Parku Narodowego. Wchodzi w skład Rady Absolwentów przy Rektorze Uniwersytetu Rolniczego im. Hugona Kołłątaja w Krakowie oraz Rady Społeczno-Konsultacyjnej Wydziału Leśnego tegoż Uniwersytetu. Swoje przywiązanie do wartości, tradycji i kultury regionu kultywuje będąc członkiem Związku Podhalan oddział w Łącku i Społeczno – Kulturalnego Towarzystwa „Sądeczanin”, którego Walny Zjazd wybrał go na członka Zarządu. Jest członkiem Kapituły marki „Miodny Szlak”.